W niedawno wydanym wyroku (21 lipca 2016 r. w sprawie C‑542/14 SIA VM Remonts przeciwko Konkurences padome) Trybunał, wypowiedział się do co możliwości przypisania przedsiębiorstwu (usługobiorcy) odpowiedzialności za udział w porozumieniu antykonkurencyjnym „na podstawie działań niezależnego usługodawcy” (on account of the acts of an independent service provider), który świadczył usługi na rzecz tego pierwszego. Z wyroku tego wynika, iż – jak należy sądzić – w drodze wyjątku jest to możliwe. Trybunał wskazał zarazem trzy takie przypadki (wyjątki), wskazując, iż za naruszenie art. 101 ust. 1 TFUE odpowiadać może także ów usługobiorca, jeżeli po pierwsze, usługodawca działał pod jego kierownictwem lub kontrolą (pytanie wszak czy wówczas nadal można twierdzić, że ów usługodawca jest „niezależny”/independent)? Po drugie, kiedy usługobiorca wiedział o antykonkurencyjnych celach realizowanych przez swych konkurentów i usługodawcę i swych zachowaniem miał się przyczynić do ich realizacji oraz po trzecie, kiedy usługobiorca mógł racjonalnie przewidzieć antykonkurencyjne działania swych konkurentów i usługodawcy. Ten ostatni przypadek jest najmniej jednoznaczny i stąd dyskusyjny; wymaga dokonania subiektywnej oceny oraz rodząc pytanie o to jak dalece i na ile można od danego przedsiębiorstwa wymagać przewidywania, że jego konkurenci zachowują się (mogą się zachować) w sposób niezgodny z art. 101 ust. 1 TFUE). Zachodzi także pytanie czy wyliczone przez Trybunał trzy ww. przypadki traktować należy jako „katalog zamknięty”? ; szerzej o tym, Zob. K. Kohutek, Glosa do wyroku Trybunału z dnia 21 lipca 2016 r. w sprawie C‑542/14 SIA VM Remonts przeciwko Konkurences padome, LEX 2016.