W dniu 28 grudnia 2017 r. Prezes UOKiK wydał decyzję, w której stwierdził zawarcie porozumienia antykonkurencyjnego przez pięciu producentów płyt wiórowych i pilśniowych (Kronospan Szczecinek Sp. z o.o. i Kronospan Mielec;  b. Swiss Krono Sp. z o.o.;  c. Pfleiderer Group S.A. i Pfleiderer Wieruszów Sp. z o.o.). Łączna wysokość kar jaka została nałożona w tym przypadku przekroczyła 135,7 milionów zł. Jest to zarazem trzecia pod względem wysokości (łączna) wysokość kary jaką UOKiK nałożył za naruszenie prawa antymonopolowego. Jak dotychczas najwyższa kara nałożona została na uczestników kartelu cementowego (ponad 411 mln zł w 2009; w 2006 r. łączna kara w wysokości 164 mln nałożona została na banki – porozumienie w sprawie opłaty interchange – w 2006 r.).

Kartel „płytowy”  – jak to wskazano na stronie UOKiK (zob. www.uokik.gov.pl – zakładka „Aktualności”) miał zostać „rozbity” przez ów urząd. Jakkolwiek – tak z resztą jak w odniesieniu do zasadniczej większości karteli – jego dekonspiracja (a w efekcie późniejsze zakończenie) także w tym przypadku miała charakter niejako „wewnętrzny”, stanowiąc przejaw skorzystania przez jednego z uczestników kartelu (tu: Swiss Krono Sp. z o.o.)  z programu łagodzenia kar (wymagającego w pierwszej kolejności poinformowania Prezesa UOKiK o tym porozumieniu – w trybie art. 113a i n. u.o.k.k.). Niezależnie wszak od „źródła” wykrycia kartelu, powołana na wstępie interwencja Prezesa UOKiK zasługuję na uwagę jako jedna ze statystycznie nielicznych, które dotyczą faktycznie tych najpoważniejszych naruszeń prawa antymonopolowego, czyli horyzontalnych (zawartych między konkurentami) porozumień ograniczających konkurencję (podlegających klasyfikacji jako porozumienia mające „antykonkurencyjny cel” w rozumieniu art. 6 ust. 1 u.o.k.k. oraz art. 101 ust. 1 TFUE).